”Groeisel” is een reizend kunstwerk wat alsmaar door blijft groeien. Het publiek wordt uitgenodigd om onderdeel te zijn van het maak-proces. De verschillende soorten gehaakte stukjes zijn een verwijzing naar de verbindingen die ontstaan (zijn) tijdens het maken.

[Publiek kon tijdens deze expositie ook aanhaken]

 

 

Voor de toekomst van de natuur moeten we terug naar de tijd van voor onze geboorte. We beginnen allemaal even kwetsbaar, maar lopen nu onszelf en de natuur voorbij. We voelen ons veilig, maar zijn dit eigenlijk niet. Zouden we niet allemaal terug moeten naar het begin van ons bestaan? Naar onze wortels? Dan kunnen we opnieuw beginnen. In het werk van Anke speelt herhaling een belangrijke rol. Met haar werken wil ze een gevoel van veiligheid opwekken. Ze werkt graag met lichte kleuren, zodat het meer om de vorm en de beleving van het werk gaat. Het toevoegen van kleur gebeurt bij dit werk met licht. Licht dat langzaam verandert en het gevoel van veiligheid versterkt.

 

 

De beeldtaal van het werk komt voort uit droogte vlaktes in hele droge gebieden. Het gebruik van tentzeilen en de bijna collage-achtige manier van presenteren is een verwijzing naar hoe in droge gebieden het douw wordt op gevangen voor drinkwater. De zeilen worden vlak boven de grond gespannen om zo het dauw te kunnen opvangen. Het werk zet aan tot nadenken over hoe wij (voornamelijk in ons kikkerlandje) omgaan met water. Wij hebben genoeg water. We spoelen onze wc door met schoon drinkwater, geven onze plantjes water met drinkwater, wassen onze auto met schoon drinkwater etc. We denken hier geen seconde over na, water komt immers uit de kraan en water is overal om ons heen. Het proces van dauwwater opvangen als drinkwater is ons niet bekend. De materiaal keuze en dan voornamelijk de kleurkeuze is bewust. De lichte kleur van het werk zorgt ervoor dat het losstaat van de omgeving, maar tegelijkertijd ook het licht en wellicht de kleuren reflecteert van die omgeving. De bijna besmettelijke lichte kleur zal naar verloop van tijd, zeker onder de bomen, op gaan in zijn omgeving. Een verwijzing naar vergankelijkheid en tijdelijkheid.